Powoli mały szczeniaczek przestaje być szczeniaczkiem i stąd moje pytanie - czemu to tak szybko mija?! Proszę oddać mi tego małego bąbelka, którego mogłam wziąć na ręce, na którego wszystkie obróżki były za małe, a zabawki wydawały się śmiesznie duże przy jego pyszczku.
Z drugiej strony cieszę się, że wreszcie Levente zaczyna wyglądać jak dorosły pies, a do tego przestaje zachowywać się jak narwany szczeniaczek. Naszym największym sukcesem podczas dorastania jest to, że codziennie rano dostaje zaszczyt spania z nim, bo wreszcie ma ochotę się choć na godzinkę przytulić do mnie, a nie tylko szaleć i szaleć 🙂
Kolejne miesiące są dla nas pełne nowości, w następny weekend (20-21.05) jedziemy na semi z Joasią Korbal, później w czerwcu seminarium z Lucie, no i oczywiście wystawa, na którą mam nadzieje, że uda nam się wybrać jako uczestnicy. Nie mogę się już doczekać!
